Życiorys ks. Jana Twardowskiego
Jan Jakub Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie. W 1922 roku rozpoczął naukę w znanym Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie,w klasie matematyczno – przyrodniczej. Dzięki wybitnym profesorom gimnazjalnym zdobył dużą wiedzę przyrodniczą, biologiczną, geograficzną i matematyczną. Z pasją uczył się rozpoznawać gatunki zwierząt i roślin w naturze. Z jednym z nauczycieli chodził na wycieczki geograficzne. Te zainteresowania pozostały poecie na całe życie. Również w czasie nauki szkolnej zaczął pisać wiersze, które od 1933 roku publikowane były w międzyszkolnym piśmie uczniowskim „Kuźnia Młodych”. W 1937 roku ukazał się pierwszy tomik jego wierszy „Powrót Andersena”.
W tymże roku 1937 rozpoczął studia na polonistyce na Uniwersytecie w Warszawie, które skończył dopiero w 1947. W czasie wojny zginął mu rękopis pracy magisterskiej
i musiał napisać ją od nowa.
Okres II wojny światowej (1939 – 1944) spędził w Warszawie. Wstąpił do Armii Krajowej. Brał czynny udział w Powstaniu Warszawskim, walczył na Woli, został ranny.
Jeszcze w czasie wojny rozpoczął naukę w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie. W 1948 roku przyjął święcenia kapłańskie. Przez pierwsze trzy lata był wikarym w Żbikowie k. Pruszkowa, uczył też dzieci religii w pobliskich szkołach. W tym czasie poznał też nowo wybranego prymasa Polski ks. Stefana Wyszyńskiego.
W 1945 roku rozpoczął współpracę z krakowskim „Tygodnikiem Powszechnym”, która trwała 50 lat.
W 1952 roku przeprowadził się do Warszawy. Był kolejno wikarym w warszawskich kościołach. św. Stanisława Kostki, gdzie kilka lat później pracował inny ksiądz – ks. Jerzy Popiełuszko, zamordowany przez Służby Bezpieczeństwa, a o którym właśnie możemy obejrzeć film. Następnie Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie, w kościele Wszystkich Świętych przy Placu Grzybowskim.
Od 1960 roku zamieszkał przy klasztorze SS.Wizytek na Krakowskim Przedmieściu, gdzie pełnił funkcję rektora (do emerytury). Prowadził duszpasterstwo dzieci, którym zadedykował dwa zbiory „Zeszyt w kratkę. Rozmowy z dziećmi i nie tylko z dziećmi” oraz „Patki i patyczaki”.
Po wojnie opublikował wiele tomików poezji m.in.: ”Wiersze”(1959), „Znak ufności”(1970) – tom, który przyniósł poecie dużą popularność, „Niebieskie okulary”(1980), „Na osiołku”(1986), „Nie przyszedłem pana nawracać. Wiersze 1939 – 1985”(1986), „Niecodziennik”(1991) – to głównie zbiór anegdot okraszonych kilkoma wierszami, opublikował również „Autobiografię”.
Ks. Jan Twardowski został uhonorowany wieloma nagrodami, m.in. w 2001r. nagrodą TOTUS, która zwana jest również „katolickim Noblem”. Jednak najbardziej cenił sobie przyznawany przez dzieci „Order Uśmiechu”, który otrzymał w 1996 roku. W 1999 roku Katolicki Uniwersytet Lubelski przyznał księdzu – poecie tytuł doktora honoris causa.
Ks. Jan Twardowski popierał twórczość młodych poetów, dlatego też już od 1997 roku odbywają się konkursy poetyckie jego imienia.
Wiersze ks. Twardowskiego tłumaczone były na wiele języków i wydawane za granicą, m.in. w Niemczech, we Włoszech. Ks. Twardowski w swoich podróżach literackich i duszpasterskich odwiedził m.in. Szwajcarię, Anglię, Australię, Niemcy, Francję.
Poeta zmarł wieczorem 18 stycznia 2006 roku. Pochowany został w krypcie dla zasłużonych w Świątyni Opatrzności Bożej zgodnie z życzeniem prymasa Polski kardynała Józefa Glempa, mimo że wolą ks. Jana Twardowskiego było, aby pochować go na Powązkach.
Wiersze ks. Jana Twardowskiego traktują zarówno o Bogu, o wartościach wiary katolickiej, jak i o ludziach, dzieciach pokrzywdzonych przez los. Wiele w liryce poety jest miejsca dla miłości i przyjaźni. Opisuje również w poetycki sposób przyrodę, krajobraz wsi, życie zwierząt. Wszyscy wiedzą, że ulubionym owadem księdza Jana
była biedronka.
Ks. Jan Twardowski „uprawiał” wiele gatunków literackich: wiersz, aforyzm, powiastka, anegdota, wspomnienia, pamiętnik.